حس این روزهای من...

یک چیزهایی هیچوقت عادت نمی شود
بچه دار شدن مثل یک جادوست.مثل افسانه ای شیرین و عجیب و غریب که سخت می شود باورش کرد.
آخه چطور می شود که یک دفعه مادر شد.
همین که اولین بار نقطه ای تپنده را نشانه میدهند و می گویند این بچه شماست همه چیز تغییر می کند.
دستت را می گذاری روی شکم و حس می کنی از همین حالا باید قوی تر باشی.
باید مواظبت کنی از این نقطه تپنده ی کوچک.
باید حامی اس باشی،همراهش باشی.
شروع به تکان خوردن که می کند فکر می کنی که دیگر خودت نیستی، دیگر پاهایت روی زمین نیست.
لذتی وجودت را می گیرد که با کمتر چیزی قابل قیاس است.
با گذشت هر روز و هر ماه چقدر عاشق تر می شوی.
چقدر قلبت می تپد برایش.
برای اویی که نمی دانی چه شکلی خواهد بود.
چشم هایش،دهانش،انگشتانش.
از همین روزهاست که نگران می شوی،چرا تکان نمیخورد،چرا نمیچرخد،چرا با لگدهایش نمی گوید من اینجام.


بارداری مثل یک جادوست.
جادویی که همه چیز را تغییر میدهد.
جادویی که تو را تغییر میدهد و دیگر اسمت را برای همیشه عوض می کند.
بعد از این کسی هست که تو را مادر صدا میکند.
مادر♥ مطالب مفید نت...