تفاوت بین ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک

در 

 اجزای کوچکی به نام براکت وجود دارد که توسط مواد مخصوصی روی سطح دندان چسبانده می شود. البته این مواد به گونه ای است که به دندان آسیبی نمی رساند. این براکت ها توسط سیم ها و کش هایی مخصوص به یکدیگر متصل می شوند. در این روش همه این اجزا ثابت است و بیمار نمی تواند آن را از دهان خود خارج کند و همچنین در این روش علاوه بر حرکت دادن دندان ها، ریشه های دندان ها را نیز می توان حرکت داد. بنابراین دندانپزشک توانایی بیشتری در جابجایی و حرکت دادن دندان ها دارد.

در ارتودنسی متحرک از فک بالا و پایین بیمار قالب گرفته می شود و پلاکی برای فک بالا و پایین ساخته می شود. در این روش بیمار می تواند هز زمانی که خواست پلاک را از دهان خود خارج کند. مثلاً اگر این پلاک هنگام غذا خوردن شخص را اذیت کند، می تواند به راحتی قبل از غذا، پلاک را از دهان خارج کند و بعد از غذا خوردن و مسواک زدن، مجدداً پلاک را در دهان خود بگذارد. در این روش متحرک، در حرکت دادن دندان ها محدودیت هایی وجود دارد اما می تواند ناهنجاری های استخوانی فک ها را رفع کند.

هر کدام از این روش های درمانی در موارد خاص خود و بسته به تشخیص دندانپزشک کاربرد دارد. روش متحرک بیشتر برای بیماران کم سن استفاده می شود. اما در سنین بالاتر به دلیل اینکه ساختمان های استخوانی فک ها تثبیت نسبی دارد، عملا روش ارتودنسیمتحرک تاثیر زیادی نخواهد داشت و باید از ارتودنسی ثابت استفاده شود. اگر در سنین بالا تصمیم به ارتودنسی گرفته شود ممکن است علاوه بر ارتودنسی ثابت، جراحی فک نیز بسته به تشخیص متخصص جراحی فک و صورت نیاز داشته باشد، در صورتیکه در سنین پایین تر این کار می تواند به راحتی با ارتودنسی متحرک و حتی با هزینه کمتر و راحت تر انجام پذیرد.

بنابراین در انتها پیشنهاد می شود در صورتیکه دندان های شما نیاز به ارتودنسی دارد، این کار را هر چه زودتر و در سنین پایین تر انجام دهید و انجام این کار را به آینده موکول ننمایید.
مطالب مرتبط:
متخصص ارتودنسی
ارتودنسی نامرئی